اين وبلاگ روزنوشتهای من درباره مسايليست كه برايم اهميت دارند
آرشيو
Architectural Links:
a-matter
Degre Zero
City of Bits
Domus
IJDC
WorldArchitecture
ArchitecturalRecord
HarvardDesignMagazine
ArchitectureAustralia
NewItalianBlood
Ammar Eloueini
Marcos Novak
Archined
Arcspace
off-design
AA School
coophimmelblau
OMA
Libeskind
FOA
ONL
Useful Links:
First View(Fashion)
TIME Magazine
Tehran
The Cyberspace and Critical Theory
IMDb(Film)
BBC Top40(Music)
NPPA Members' Gallery(photography)
ctheory
Find Articles
اخبا روز
عليرضا نوری زاده
مسعود بهنود
كافر
آموزش آلمانی
![[Powered by Blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton1.gif){kind=small}
........................................................................................
Friday, October 11, 2002
٭
Guggenheim Virtual Museum
معماری موزه مجازی گوگنهايم موجوديتی سه بُعدی با قابليت کامل هدايت و دارای ارتباط دوسويه همزمان است.
معماران آسيمپتوت
موزه سولومون گوگنهايم به شرکت نيويورکی Asymptote Architects سفارش طراحی و اجرای يک موزه جديد در فضای سايبر را داد. البته اين مرحله اول يک حرکت پيشگامانه برای ساختن يک موزه کاملاً نو بود.
اين موزه پس از اجرا در حال پيشرفت مداوم خواهد بود و بخشهايی به آن اضافه خواهد شد در حاليکه فضاهای قديمی تر به صورت پريوديکال در حال نوسازی هستند.
همان طور که مسئولان گوگنهايم و آسيمپتوت در سر داشتند، اين موزه از همجوشی فضای اطلاعاتی، هنر، ارتباط و معماری بوجود آمد تا اولين بنای مجازی مهم قرن 21 باشد.
امروزه موضوعات، ساختمانها و مؤسسات می توانند از طريق يک شبکه جهانی ساخته، هدايت، تجربه، اداره و اصلاح شوند و برپايی چنين فضاهايی يک معماری روان، جاری و تغييرپذير است که همانطور که می دانيد مبتنی بر پيشرفتهای تکنولوژيک والبته نيرو گرفته از خواست انسان برای غور کردن در ناشناخته هاست.
بهرحال اين دو نوع معماری، يعنی واقعی و مجازی ناگريز از همگرايی يا ممزوج شدن هستند. در طول تاريخ هم معماری هميشه در چالشی بين واقعی و مجازی بوده، يعنی جاييکه ثبات و واقعيت معماری با شاعرانه بودن و غيرقابل وصف بودن معناها و تجربه ترکيب می شده است.
تاريخ متعلق به گوگنهايم، معماری پيشرو و مفاهيم فرهنگی برای شکل دادن چهارچوب اين موزه بکار گرفته شدند و آسيمپتوت قصد داشت تا با ترکيب اينها با پتانسيلی که در تکنولوژی هنر ديجيتال موجود است، يک پارادايم معماری نو را خلق کند.
موزه مجازی گوگنهايم تنها دسترسی جهانی به همه موزه های گوگنهايم و سرويسهای آنها را فراهم نمی کند بلکه فضا و محيطی بی نظير را برای تجربه توسط بازديدکنندگان مجازی را مهيا می کند. به علاوه موزه مجازی فضايی ايده آل برای گسترش و تجربه هنر و اتفاقاتی است که مخصوص رسانه های ديجيتال دوسويه هستند.
ارتباطهای دوسويه کاملاً پيوسته هستند و با مدلسازيهای 3بُعدی و جلوه های تصويری، صدا، حرکت و نور، يک محيط مواج و سيال را خلق کرده که برخلاف فضاهای فيزيکی می تواند به هدايت مسير بازديد کننده پاسخ بگويد. همانطور که محتويات درون آن تغيير می کنند فضا نيز منطبق و هماهنگ با آنها می شود.
خلاصه اينکه اين موزه به بازديد کنندگانش اجازه می دهد مانند کشتيرانی در آن برانند همانطور که می توانند از اخبار و وقايع مطلع شوند.
نوشته شده در ساعت 10/11/2002 02:27:00 AM توسط كاميار
........................................................................................Guggenheim Virtual Museum
معماری موزه مجازی گوگنهايم موجوديتی سه بُعدی با قابليت کامل هدايت و دارای ارتباط دوسويه همزمان است.
معماران آسيمپتوت
موزه سولومون گوگنهايم به شرکت نيويورکی Asymptote Architects سفارش طراحی و اجرای يک موزه جديد در فضای سايبر را داد. البته اين مرحله اول يک حرکت پيشگامانه برای ساختن يک موزه کاملاً نو بود.
اين موزه پس از اجرا در حال پيشرفت مداوم خواهد بود و بخشهايی به آن اضافه خواهد شد در حاليکه فضاهای قديمی تر به صورت پريوديکال در حال نوسازی هستند.
همان طور که مسئولان گوگنهايم و آسيمپتوت در سر داشتند، اين موزه از همجوشی فضای اطلاعاتی، هنر، ارتباط و معماری بوجود آمد تا اولين بنای مجازی مهم قرن 21 باشد.
امروزه موضوعات، ساختمانها و مؤسسات می توانند از طريق يک شبکه جهانی ساخته، هدايت، تجربه، اداره و اصلاح شوند و برپايی چنين فضاهايی يک معماری روان، جاری و تغييرپذير است که همانطور که می دانيد مبتنی بر پيشرفتهای تکنولوژيک والبته نيرو گرفته از خواست انسان برای غور کردن در ناشناخته هاست.
بهرحال اين دو نوع معماری، يعنی واقعی و مجازی ناگريز از همگرايی يا ممزوج شدن هستند. در طول تاريخ هم معماری هميشه در چالشی بين واقعی و مجازی بوده، يعنی جاييکه ثبات و واقعيت معماری با شاعرانه بودن و غيرقابل وصف بودن معناها و تجربه ترکيب می شده است.
تاريخ متعلق به گوگنهايم، معماری پيشرو و مفاهيم فرهنگی برای شکل دادن چهارچوب اين موزه بکار گرفته شدند و آسيمپتوت قصد داشت تا با ترکيب اينها با پتانسيلی که در تکنولوژی هنر ديجيتال موجود است، يک پارادايم معماری نو را خلق کند.
موزه مجازی گوگنهايم تنها دسترسی جهانی به همه موزه های گوگنهايم و سرويسهای آنها را فراهم نمی کند بلکه فضا و محيطی بی نظير را برای تجربه توسط بازديدکنندگان مجازی را مهيا می کند. به علاوه موزه مجازی فضايی ايده آل برای گسترش و تجربه هنر و اتفاقاتی است که مخصوص رسانه های ديجيتال دوسويه هستند.
ارتباطهای دوسويه کاملاً پيوسته هستند و با مدلسازيهای 3بُعدی و جلوه های تصويری، صدا، حرکت و نور، يک محيط مواج و سيال را خلق کرده که برخلاف فضاهای فيزيکی می تواند به هدايت مسير بازديد کننده پاسخ بگويد. همانطور که محتويات درون آن تغيير می کنند فضا نيز منطبق و هماهنگ با آنها می شود.
خلاصه اينکه اين موزه به بازديد کنندگانش اجازه می دهد مانند کشتيرانی در آن برانند همانطور که می توانند از اخبار و وقايع مطلع شوند.
نوشته شده در ساعت 10/11/2002 02:27:00 AM توسط كاميار
Thursday, October 10, 2002
٭
بلندگوهای خود را روشن کنيد :
TRANCE ENDING MELODY
نوشته شده در ساعت 10/10/2002 02:34:00 AM توسط كاميار
بلندگوهای خود را روشن کنيد :
TRANCE ENDING MELODY
نوشته شده در ساعت 10/10/2002 02:34:00 AM توسط كاميار
٭ تعادلی عجيب و تشابهی غريب بين همه مسائل کشور ما وجود دارد. وقتی ناخودآگاه گوشه ای از محيط پيرامون خود را نقد می کنم با تعجب می يابم که همه انديشه ها درباره وضع موجود به يک جا می رسد.
چرا تيم ايران در بوسان اينگونه ريد ؟!
امروز همراه يکی از دوستان رفته بوديم تا موزه سينمای تازه تأسيس ايران را ببينيم. متأسفانه با تمام زحماتی که برای اين موزه کشيده شده، اين مجموعه از معنای موزه، حتی از نوع قديمش هم خيلی به دور است.
برخلاف آنچه که دوست داشتم، با انباری ناقص از اشياء عتيقه سينمائی و تصاويری پراکنده مربوط به گذشته سينمای ايران مواجه شدم. فکر می کردم کسانی که بانی اين کار شده اند می دانند موزه چيست. کاش حداقل اسم آنرا می گذاشتند موزه تاريخ سينمای ايران و نه موزه سينما.
نقص بزرگ ديگر اين مجموعه عدم وجود يک سيستم نظرخواهی بود و شما کسی را نمی يافتيد تا پيشنهادهای خود را ارائه دهيد. اين موزه حتی يک برشور هم نداشت و با اينکه عکسبرداری و فيلمبرداری در آن ممنوع بود هيچ اطلاعات مکتوب يا ديجيتالی راجع به موضوعات و اشياء به نمايش درآمده در موزه ديده نمی شد.
راهنمای موزه يکسری اطلاعات کلی را طوطی وار حفظ کرده بود و چيز زيادی بيشتر از آنها نمی دانست. هيچ چيزی راجع به حال و چشم انداز آينده سينمای ايران وجود نداشت. فضای بی روح و کسل کننده موزه بوی سينما نمی داد و کاملاً بی بهره از موسيقی بود. ايرادهای آن آنقدر زياد بود که يک کون گشاد مانع از برشمردن همه آنها می شود. فقط اين را بگويم که در آخر يک فيلم کوتاه بد ميکس از فيلمهای اوليه ايرانی را روی يک پرده زشت به شما نشان می دهند.
نمی دانم چرا حتی يک کار درست در اين مملکت اتفاق نمی افتد.
دنيا کجاست و ما کجاييم؟ مشکلات دنيا چيست و مشکلات ما چيست؟! ما هنوز بايد برای حداقل حقوق انسانی تلاش کنيم.
نوشته شده در ساعت 10/10/2002 12:59:00 AM توسط كاميار
........................................................................................چرا تيم ايران در بوسان اينگونه ريد ؟!
امروز همراه يکی از دوستان رفته بوديم تا موزه سينمای تازه تأسيس ايران را ببينيم. متأسفانه با تمام زحماتی که برای اين موزه کشيده شده، اين مجموعه از معنای موزه، حتی از نوع قديمش هم خيلی به دور است.
برخلاف آنچه که دوست داشتم، با انباری ناقص از اشياء عتيقه سينمائی و تصاويری پراکنده مربوط به گذشته سينمای ايران مواجه شدم. فکر می کردم کسانی که بانی اين کار شده اند می دانند موزه چيست. کاش حداقل اسم آنرا می گذاشتند موزه تاريخ سينمای ايران و نه موزه سينما.
نقص بزرگ ديگر اين مجموعه عدم وجود يک سيستم نظرخواهی بود و شما کسی را نمی يافتيد تا پيشنهادهای خود را ارائه دهيد. اين موزه حتی يک برشور هم نداشت و با اينکه عکسبرداری و فيلمبرداری در آن ممنوع بود هيچ اطلاعات مکتوب يا ديجيتالی راجع به موضوعات و اشياء به نمايش درآمده در موزه ديده نمی شد.
راهنمای موزه يکسری اطلاعات کلی را طوطی وار حفظ کرده بود و چيز زيادی بيشتر از آنها نمی دانست. هيچ چيزی راجع به حال و چشم انداز آينده سينمای ايران وجود نداشت. فضای بی روح و کسل کننده موزه بوی سينما نمی داد و کاملاً بی بهره از موسيقی بود. ايرادهای آن آنقدر زياد بود که يک کون گشاد مانع از برشمردن همه آنها می شود. فقط اين را بگويم که در آخر يک فيلم کوتاه بد ميکس از فيلمهای اوليه ايرانی را روی يک پرده زشت به شما نشان می دهند.
نمی دانم چرا حتی يک کار درست در اين مملکت اتفاق نمی افتد.
دنيا کجاست و ما کجاييم؟ مشکلات دنيا چيست و مشکلات ما چيست؟! ما هنوز بايد برای حداقل حقوق انسانی تلاش کنيم.
نوشته شده در ساعت 10/10/2002 12:59:00 AM توسط كاميار
Wednesday, October 09, 2002
........................................................................................
Tuesday, October 08, 2002
٭ ترکيبات فضائی شگفت در فيلم
فيلم بدون فضا غيرقابل درک است. فيلم ذهن ما را برای تصور فضا تحريک می کند؛ حتی هنگاميکه بُعد و ساختار انسانی وجود ندارد، حتی هنگاميکه زمان و فضا از هم گسيخته و انتزاعی شده و جای هرگونه مقياسی خاليست.
بايد اينرا قبول کنيم جهانی که ما می توانيم با حسهايمان تجربه کنيم تنها ديدی ناقص از يک حقيقت چند لايه است و تنها با کمک ابزار و وسايل است که می توانيم به حيطه ای فراتر دسترسی پيدا کنيم. می توان ثابت کرد زمان و فضا نسبی هستند و می توانيم ادعا کنيم فضا تنها يک رشته ممکن از اشياء مادی است و زمان تنها يک رشته از اتفاقات واقعی. بنابراين حقيقتی که ما دريافت می کنيم تنها يکی از ترکيبات ممکن فضا و زمان است. درک چنين موضوعاتی است که می تواند پايه گذار ايده های نو درباره فضا شود. لازم نيست که فضا در ترتيب منطقی اش يا در ترتيب درست زمانی اش ارائه شود.
هنر و امکانات فيلم است که پنجره جديدی از ترکيبات گوناگون فضا و زمان را به رويمان باز می کند و حيطه ای شگفت از حقيقتی را که نمی توانيم آنرا زندگی کنيم برايمان قابل تجربه می سازد. در اين جريان، زمان و فضا ارتباطی نزديک دارند و واقعاً تصور يکی بدون ديگری ناشدنيست.
همزمانی، غيرخطی بودن، ابهام و پيچيدگی را می توان از طريق اين رسانه در ترکيب فضا و زمان مشاهده کرد. شما می توانيد در يک زمان در جاهای متفاوتی حضور داشته باشيد، فاصله ها را از بين ببريد و ساختارهائی را ببينيد که در دنيائی که ما به طور معمول زندگی و تجربه می کنيم غيزقابل تصور باشد. فيلم Lost Highway اثر ديويد لينچ را به خاطر آوريد و اندکی به نوع روابط و فرمهای فضائی آن فکر کنيد. يا چگونه است که در فيلم Trainspotting اثر دنی بويل، شخصيت اصلی می تواند از طريق شيرجه زدن در يکی از کثيف ترين توالتهای عمومی اسکاتلند، در درون درياچه ای زيرزمينی که به طرز شگفت انگيزی پاک است شنا کند؟
.
.
.
.
قبل از پيدايش تکنولوژی ديجيتال، امکاناتی که برای فرم دادن فضا در فيلمها وجود داشت محدود به کار با تصاوير عکاسی(حلقه های فيلم) با روشهای آنالوگ بود. کامپيوتر اين شانس را به ما می دهد که فضا را به طور مصنوعی توليد کنيم. پتانسيل جديد کامپيوتر اينستکه مرزهای بين فضای قابل عکاسی و فضای مصنوعی را ناپديد می کند. به اين طريق مخلوطی از فضاهای تجربی و مصنوعی بدون جاهای خالی ای که بايد توسط ذهن بيننده پر شوند، توليد می شود.
اگر قدری بيشتر به امکانات کامپيوتر بينديشيم، درمی يابيم که پتانسيل کامپيوتر و تکنولوژی ديجيتال فراتر از خلق فضاهای دورگه (Hybrid Spaces) است و می توان فضاهائی بدون مقياس خلق کرد که مشمول قوانين فيزيکی ما نشوند. چيزيکه به نظر فضای مادی می رسد می تواند جاری شود يا در حرکت دائمی باشد و خلاصه اينکه ارتباط بين فضاها می تواند بی نهايت باشد.
.
[مطلب بالا برگرفته از مقاله ای با عنوان Fantastic Spatial Combinations in Film از مجله AD ژانويه 2000 است]
* با تشکر از شيده بهمنيار به خاطر کمک در ترجمه.
نوشته شده در ساعت 10/08/2002 02:47:00 AM توسط كاميار
........................................................................................
فيلم بدون فضا غيرقابل درک است. فيلم ذهن ما را برای تصور فضا تحريک می کند؛ حتی هنگاميکه بُعد و ساختار انسانی وجود ندارد، حتی هنگاميکه زمان و فضا از هم گسيخته و انتزاعی شده و جای هرگونه مقياسی خاليست.
بايد اينرا قبول کنيم جهانی که ما می توانيم با حسهايمان تجربه کنيم تنها ديدی ناقص از يک حقيقت چند لايه است و تنها با کمک ابزار و وسايل است که می توانيم به حيطه ای فراتر دسترسی پيدا کنيم. می توان ثابت کرد زمان و فضا نسبی هستند و می توانيم ادعا کنيم فضا تنها يک رشته ممکن از اشياء مادی است و زمان تنها يک رشته از اتفاقات واقعی. بنابراين حقيقتی که ما دريافت می کنيم تنها يکی از ترکيبات ممکن فضا و زمان است. درک چنين موضوعاتی است که می تواند پايه گذار ايده های نو درباره فضا شود. لازم نيست که فضا در ترتيب منطقی اش يا در ترتيب درست زمانی اش ارائه شود.
هنر و امکانات فيلم است که پنجره جديدی از ترکيبات گوناگون فضا و زمان را به رويمان باز می کند و حيطه ای شگفت از حقيقتی را که نمی توانيم آنرا زندگی کنيم برايمان قابل تجربه می سازد. در اين جريان، زمان و فضا ارتباطی نزديک دارند و واقعاً تصور يکی بدون ديگری ناشدنيست.
همزمانی، غيرخطی بودن، ابهام و پيچيدگی را می توان از طريق اين رسانه در ترکيب فضا و زمان مشاهده کرد. شما می توانيد در يک زمان در جاهای متفاوتی حضور داشته باشيد، فاصله ها را از بين ببريد و ساختارهائی را ببينيد که در دنيائی که ما به طور معمول زندگی و تجربه می کنيم غيزقابل تصور باشد. فيلم Lost Highway اثر ديويد لينچ را به خاطر آوريد و اندکی به نوع روابط و فرمهای فضائی آن فکر کنيد. يا چگونه است که در فيلم Trainspotting اثر دنی بويل، شخصيت اصلی می تواند از طريق شيرجه زدن در يکی از کثيف ترين توالتهای عمومی اسکاتلند، در درون درياچه ای زيرزمينی که به طرز شگفت انگيزی پاک است شنا کند؟
.
.
.
.
قبل از پيدايش تکنولوژی ديجيتال، امکاناتی که برای فرم دادن فضا در فيلمها وجود داشت محدود به کار با تصاوير عکاسی(حلقه های فيلم) با روشهای آنالوگ بود. کامپيوتر اين شانس را به ما می دهد که فضا را به طور مصنوعی توليد کنيم. پتانسيل جديد کامپيوتر اينستکه مرزهای بين فضای قابل عکاسی و فضای مصنوعی را ناپديد می کند. به اين طريق مخلوطی از فضاهای تجربی و مصنوعی بدون جاهای خالی ای که بايد توسط ذهن بيننده پر شوند، توليد می شود.
اگر قدری بيشتر به امکانات کامپيوتر بينديشيم، درمی يابيم که پتانسيل کامپيوتر و تکنولوژی ديجيتال فراتر از خلق فضاهای دورگه (Hybrid Spaces) است و می توان فضاهائی بدون مقياس خلق کرد که مشمول قوانين فيزيکی ما نشوند. چيزيکه به نظر فضای مادی می رسد می تواند جاری شود يا در حرکت دائمی باشد و خلاصه اينکه ارتباط بين فضاها می تواند بی نهايت باشد.
.
[مطلب بالا برگرفته از مقاله ای با عنوان Fantastic Spatial Combinations in Film از مجله AD ژانويه 2000 است]
* با تشکر از شيده بهمنيار به خاطر کمک در ترجمه.
نوشته شده در ساعت 10/08/2002 02:47:00 AM توسط كاميار
Monday, October 07, 2002
٭ يک الگوی طبيعی برای معماری
يک معماری تکاملی(فرگشتی)، به موازات يک جستجوی علمی گسترده برای ارائه يک تئوری مورفولوژيک در دنيای طبيعی، در روندهای توليد فرم در معماری سير می کند.
معماری تکاملی، مدلهای طبيعی را به مثابه نيروی توليد کننده فرمهای معمارانه پيشنهاد می کند.
تکامل تدريجی و دگرديسی در طبيعت بسيار پرهيبت است و قدرت آفرينندگی خود را با خلق محصولی پيچيده از ماده اوليه بی مصرفی به رخ می کشد و اين در خلق مدلهای معماری مجازی که به محيطِ در حال تغيير پاسخ می گويند، مورد تقليد قرار گرفته است، بدين ترتيب که نموهای موفق تقويت و پيش برده می شوند.
معماری، به مثابه شکل زندگی هوشمندانه، موضوعی برای تحقيق، چيزی مانند دنيای طبيعی، مبادی و اصول مورفولوژی، رمزگذاری ژنتيکی، تاشدگی و گزينش، مورد تفکر و بررسی قرارگرفته است.
هدف يک معماری تکاملی(فرگشتی) دست يافتن به زيرساخت محيطها، رفتارهای زندگی همزيستی و تعادل متابوليک(سوخت و سازی) می باشد که شاخصه های محيط طبيعی هستند.
.
.
.
.
.
.
.
[منبع:ellipsis]
نوشته شده در ساعت 10/07/2002 12:20:00 AM توسط كاميار
........................................................................................يک معماری تکاملی(فرگشتی)، به موازات يک جستجوی علمی گسترده برای ارائه يک تئوری مورفولوژيک در دنيای طبيعی، در روندهای توليد فرم در معماری سير می کند.
معماری تکاملی، مدلهای طبيعی را به مثابه نيروی توليد کننده فرمهای معمارانه پيشنهاد می کند.
تکامل تدريجی و دگرديسی در طبيعت بسيار پرهيبت است و قدرت آفرينندگی خود را با خلق محصولی پيچيده از ماده اوليه بی مصرفی به رخ می کشد و اين در خلق مدلهای معماری مجازی که به محيطِ در حال تغيير پاسخ می گويند، مورد تقليد قرار گرفته است، بدين ترتيب که نموهای موفق تقويت و پيش برده می شوند.
معماری، به مثابه شکل زندگی هوشمندانه، موضوعی برای تحقيق، چيزی مانند دنيای طبيعی، مبادی و اصول مورفولوژی، رمزگذاری ژنتيکی، تاشدگی و گزينش، مورد تفکر و بررسی قرارگرفته است.
هدف يک معماری تکاملی(فرگشتی) دست يافتن به زيرساخت محيطها، رفتارهای زندگی همزيستی و تعادل متابوليک(سوخت و سازی) می باشد که شاخصه های محيط طبيعی هستند.
.
.
.
.
.
.
.
[منبع:ellipsis]
نوشته شده در ساعت 10/07/2002 12:20:00 AM توسط كاميار
Sunday, October 06, 2002
٭
چند سالی بود که بابک احمدی در کنار ساير فعاليتها و تحقيقاتش، شديداً روی مارتين هايدگر زوم کرده بود. هفته گذشته در يک کتابفروشی نتيجه زحماتش را تحت عنوان کتابی به نام "هايدگر، پرسش بنيادين" بر پيشخوان ديدم. همانطور که ميشد حدس زد اين کتاب را نشر مرکز چاپ کرده و قيمت آن با جلد زرکوب 5250 تومان است.
نوشته شده در ساعت 10/06/2002 10:19:00 AM توسط كاميار
........................................................................................چند سالی بود که بابک احمدی در کنار ساير فعاليتها و تحقيقاتش، شديداً روی مارتين هايدگر زوم کرده بود. هفته گذشته در يک کتابفروشی نتيجه زحماتش را تحت عنوان کتابی به نام "هايدگر، پرسش بنيادين" بر پيشخوان ديدم. همانطور که ميشد حدس زد اين کتاب را نشر مرکز چاپ کرده و قيمت آن با جلد زرکوب 5250 تومان است.
نوشته شده در ساعت 10/06/2002 10:19:00 AM توسط كاميار