فرمها / معناها |
اين وبلاگ روزنوشتهای من درباره مسايليست كه برايم اهميت دارند
|
Friday, December 27, 2002
٭
........................................................................................فکر در ذهن و در نتيجه نوعی فشار به انسان، شکل می گيرد. نتيجه انديشمندانه، در امتداد تفکرات پيوسته که جهت خاصی يافته اند در وجود آدمی به صورت شخصی درک می شود. يک نتيجه گيری عقلانی يا تحليل موقعيت برای اينکه بيرونی شود و امکان ابراز به غير را بيابد نياز دارد تا اندکی از زمان توليدش بگذرد. بايد از حالت گداختگی خارج شود و به وسيله ابزار زبان صيقل يابد تا برای ديگری جذاب باشد و بتواند با لايه های درونی او ارتباط برقرار کند. محصول انديشه، اگر هنگامی که تازه از تنور ذهن درآمده و داغ است به ديگران عرضه شود، ظاهری نامطلوب خواهد داشت که احتمال ايجاد بحث مفيد و به تبع آن احتمال به وجود آمدن افکار و نتايج جديد کم خواهد بود. قبل از تبادل نظر بايد زمان لازم از توليد انديشه های شخصی گذشته باشد. نوشته شده در ساعت 12/27/2002 12:02:00 AM توسط كاميار Wednesday, December 25, 2002
٭
........................................................................................به موازات ايده های گوناگون، يک موزه هنر از ايده "هنر به عنوان وسيله تعامل مردم" نيز حمايت می کند. همانطور که در لحظاتی عرصه ای برای بيان ايده "هنر برای هنر" ايجاد می کند. يک موزه هنر با قرار دادن طيف وسيعی از اين چنين متضادهايی، می تواند جريان انديشه را موجب شود. نوشته شده در ساعت 12/25/2002 02:41:00 AM توسط كاميار Tuesday, December 24, 2002
٭ دوشنبه 2 دی 1381
........................................................................................معماری هوشمندانه 10. مجازی بودن اين موضوع که فضای سايبر قابل اقامت است يا نه، قابل بحث است چون همانطور که بور لودويگسن اشاره می کند، ما حضور خود را به درون آن می تابانيم. و در مقياسی بزرگتر، فضای سايبر همچون محيطی فراگير ما را در بر می گيرد که به وسيله تعداد زيادی ارتباط دوطرفه ناديدنی، فضای ما را می سازد. لودويگسن اضافه می کند: فضای سايبر برای هر کسی و همه ما که قادريم آگاهانه حضورمان را به درون آن بيفکنيم موجود است. فرم آن، چگونگيش را از تصورات ما درباره فرم در فضای ديجيتال، نظام ديداری يا پندار ديجيتال می گيرد. فضای سايبر، فضای دوبعدی ترسيمات، فضای سه بعدی مدلهای ترکيبی و فضای چند بعدی صدا، زمان و کلمات است. رسانه های آن همانطور که تکنولوژی وامی دارد گوناگونند، از ستونهای لرزان لجن که لوازم فاصله سنجی را در نفت حمل می کنند[اشاره دارد به حفاری چاه نفت] بيتها را به درون شبکه های شرکتهای نفتی رسوخ می دهند و به شبکه های با سرعت خيلی بالای باند پهن نوری NREN پل می زنند.(اصل مقاله لودويگسن) اينترنت و وب مجازی هستند، چيزی که مردم به نام VR می شناسند، اغلب در توضيح با شکست مواجه می شود. اين مجازی بودن است و نه فضاسازی سايبر که آنرا به فضای ذهنی وابسته می سازد. فضای سايبر مانند ذهن، سيال و تهی ناشدنيست اما نه منحصر به ماده است و نه حقيقتا ً ذهنيست. و مسلماً از پايه با فضای فيزيکی متفاوت است، فقط محيطی يگانه است که امکان هر ترکيب، تغيير و تحريف و پيکره بندی ممکن شبکه ها را اجازه می دهد.فضای ذهنی نيز مجازيست. هر دو نوع فضا نياز به تجسم فکری و طراحی دارند، هر دو به وسيله شبيه سازيها/بازنماييهای حسی به اجرا درمی آيند. هر دو موهبتی از سوی حافظه هستند، هر دو جستجو، بازيافت و مکانيسم نمايش دارند. هر دو به پردازش اطلاعات می پردازند و هر دو نتيجه قراست هستند. همانطور که برای بهترين عملکرد ذهن در فضای فيزيکی عملياتهای جداسازی و تفکيک، فاصله بندی، تمرکز و يکجا جمع کردن مفيد بوده است، در فضای سايبر برای عملکرد بهينه ذهن، حضور در همه جا در زمان واحد، ارتباط، خودسازماندهی متمرکز شده و استانداردهای رايج، پروتکلها و کدها، لازم و مفيد خواهد بود. قبلی بعدی ابتدا نوشته شده در ساعت 12/24/2002 02:19:00 AM توسط كاميار Monday, December 23, 2002
٭ تماشای فيلم، توقف زندگی در دنيای واقعی و شروع زندگی در دنيای مجاز است. تماشای فيلم توقف زندگی در دنيای واقعيست نه به اين دليل که جسم مادی ما از نظر فيزيکی ساکن است و به صورت نسبی حرکتی نداريم، بلکه به اين دليل که ذهن ما فضا-زمان دنيای واقعی را رها می کند و مشغول تجربه فضا-زمان فيلم می شود. البته واضح است که ذهن ما در هيچ يک از اين دو فضا به صورت کامل و مطلق نمی ماند و از هيچ يک به طور کامل جدا نمی شود و در حال نوسان بين آن دو است. با اين حال در حين تماشای، فيلم انسان آگاهانه ذهن خود را همراه فضا-زمانی مجازی می کند که می داند چيزی جز تصويری از دنيای ممکنهای ذهن فيلمساز نيست؛ البته به همراه مقدار نامشخصی انديشه.
........................................................................................در مجموع هنگام تماشای فيلم بيشتر کاشفيم تا خالق ... ![]() نوشته شده در ساعت 12/23/2002 02:24:00 AM توسط كاميار
|