فرمها / معناها |
اين وبلاگ روزنوشتهای من درباره مسايليست كه برايم اهميت دارند
|
Saturday, May 03, 2003
٭
........................................................................................امروز شنبه 13 ارديبهشت افتتاحيه نمايشگاه بررسی آثار نقاشی و طراحی علی گلستانه در خانه هنرمندان ايران(واقع در خيابان ايرانشهر) بود. پيشنهاد میكنم برويد كارها را ببينيد و اگر نقدی هم نوشتيد به من خبر بدهيد. نوشته شده در ساعت 5/03/2003 10:37:00 PM توسط كاميار Tuesday, April 29, 2003
٭
مؤسسه فرهنگی - هنری انديشهسازان چند وقتی است كه با همكاری انجمن بازيگران خانه تئاتر و خانه هنرمندان ايران، اقدام به برگزاری جلسات نمايشمانهخوانی و تحليل نمايش كرده است. اين جلسات به صورت هفتگی و هر شنبه برگزار میشود و شنبهای كه در پيش است(سيزدهم ارديبهشت) عنوان نمايش ملودی ورشو نام دارد كه به كارگردانی مريم كاظمی و بازيگری سهيلا رضوی، فرخ نعمتی و ... اجرا خواهد شد. تلفن ثبت نام : 8-6953686 نوشته شده در ساعت 4/29/2003 11:20:00 PM توسط كاميار
٭
........................................................................................امروز با پايان ضربالاجل تعيين شده از سوی شهرداری، جمعآوری سيگار از كيوسكهای روزنامه فروشی آغاز شد. نمیدانم اين قانون تا چه حد عملی خواهد بود و تا چه زمانی ضمانت اجرايی خواهد داشت ولی اگر به صورت پيگير و جدی اجرای آنرا دنبال كنند، حدس میزنم دوباره تعداد دستفروشانی كه به فروش سيگار میپردازند افزايش يابد و بسياری از اين بچههايی كه پشت چراغ قرمز در حال حاضر گل و آدامس میفروشند، شروع به فروش سيگار كنند. نوشته شده در ساعت 4/29/2003 11:18:00 PM توسط كاميار Monday, April 28, 2003
٭
دوشنبه 8 ارديبهشت 1382 معماری هوشمندانه 22. حس ناخودآگاه تعيين جهت و حركت تلفن همراه از بازگشت سيستم عصبی مركزی گسترش يافته ما به بدنمان خبر میدهد. زيرا هميشه میتواند همراه ما باشد، موبايل نزديكترين ابزار ارتباطی به بدن ماست. موبايل به ما آزادی حركت میدهد، اجازه میدهد تا يك نفر پروندهها، بستگيها، دفتر كار، ارتباطات و پايگاه دادههايش را همراه با خود جابجا كند. موبايل گسترش حس لامسه، ديد و شنيدن است، يك ابزار كاوشگر و پرتكاپو برای گشتزنی در پهنه جهان است. موبايل دقيقاً و به طور كامل يك اندام حسی جديد است. فنآوری آنرا تبديل به بخشی ضروری از لوازم انسان كرده است. اگر درباره نقش الكتريسيته در گسترش سيستم عصبی مركزی(CNS)، حق با مكلوهان بوده است، آنگاه موبايل بازگشت شبكه الكترونيكی دربرگيرنده كره زمين را به بدن انسان اعلام میكند. موبايل ارتباط ممتاز همراه بودن من با همه عالم در مقياس بزرگ است. همچنين موبايل بسيار فراگير است؛ فنآوریای است كه بر مقياس جديد روحی ما كه ديگر جهانی شده است، تأكيد میكند و از آن پشتيبانی به عمل میآورد. هنگامی كه موبايل به شكلی واقعی جهانی شود آنگاه تبديل به ابزاری خواهد شد كه مقياس تصورات شخصی مردم از خودشان را تغيير خواهد داد. اين فنآوريهای كوچك و شخصی كاری را میكنند كه راديو قادر به انجام آن نبود وآن پر كردن فضای امواج راديويی با حضور ما، و يا حداقل با قابليت حضور ماست. ناگهان فضای ارتباطات همانند فضای فيزيكی، متعلق به ما میشود. ما میتوانيم اثر خود را بر آن نقش ببنديم. در عين حال موبايل از تصور فضا به عنوان محيطی نفوذپذير حمايت میكند و آنرا به محدودههای دسترسی تماسهای تلفنی گسترش میدهد. موبايل تصور شخصی بدن در فضا را به داشتن محلی به عنوان نقطه مبدأ تقويت میكند و همچنين بر نوعی از "در نقطهای بودن" تأكيد میكند كه استفاده و خاصيت "نقطه نظر" را كامل میكند. میتوان گفت ما سطحی فرهنگی ـ فنآورانه از باستانیترين دستهبنديهای اجتماعات بشری را دوباره به دست آوردهايم، ايلياتيهای الكترونيك، كسانی كه دنيا را در جيبشان حمل میكنند، غيرمهاجرين الكترونيك، كسانی كه در جهان به گشتزنی میپردازند بدون آنكه با پاهايشان قدمی بردارند. تفاوت در اين است كه فضا به غيرمهاجرين الكترونيك هجوم میآورد، در حاليكه ايلياتيهای الكترونيك به فضا هجوم میبرند. اين موضوعی است كه به سليقه ربط دارد. قبلی نوشته شده در ساعت 4/28/2003 04:28:00 PM توسط كاميار
٭
........................................................................................The Aberrant Architecture of Diller + Scofidio Whitney Museum of American Art اول مارس تا 25 می 2003 "كارهای آنان فوقالعاده و مهم هستند - كار آنها معماری را مورد سئوال قرار میدهد و هم قابليت معماری را تجليل میكند". پل گلدبرگر/ The New Yorker ![]() در ميان برانگيزانندهترين معماران عصر ما، اليزابت ديلر و ريكاردو اسكوفيديو طيفی گوناگون از آثار معماری، هنرهای زمينی، آثار ويدئويی و قطعات نمايشی خلق نمودهاند. هر دوی آنها به عنوان معمار و طراح دارای پروانه هستند، اما اين زن و شوهر مرزهای رسانهها را برای اكتشاف درباره چگونگی تأثير تكنولوژی بر زندگی ما قطع میكنند. موزه ويتنی در نگاهی موشكافانه، طی برگزاری يك نمايشگاه تلاش كرد تا فعاليت بيست سال گذشته اين تيم را معرفی كند. كارهای متفاوت آنها در حيطههای مختلف گاه گيج كننده هستند. ![]() خريد و فروش هميشه زمينههايی بودهاند كه مكرراً در آثار Diller + Scofidio مورد اكتشاف قرار گرفته است. در يك اثر ويدئويی به نام Soft Sell دو لب بزرگ سئوالات گوناگونی درباره تصور رايج مطرح میكند. اين video installation برای اولين بار در سال 1993 در ورودی يك سالن تئاتر متروك در ميدان تايمز به نمايش درآمد. از ديگر موضوعات مورد توجه Diller + Scofidio بخشهای پنهان زندگی درون خانه است. يكی از پروژههايی كه به چنين موضوعی میپردازد Bad Press نام دارد(98-1993). يك اطوی ياغی درباره وظيفه هر روزه اطو زدن به تفكر میافتد و راههای جديدی را برای تا كردن، بستن دكمهها و اطو كردن تجربه میكند تا موجب پيشرفت و كمال در زندگی درون خانه شود.تصوير1 ، تصوير2 ، تصوير3 ، تصوير4 ![]() آنها به موضوعی مانند سفر هم حساس هستند. Interclone Hotel يك آگهی تبليغاتی برای هتلی خيالی است كه در سال 1997 ساخته شد. اين اثر به موضوع جهانی شدن و از بين رفتن تفاوت بين بين جهان سوم و جهان اول نيز میپردازد. ![]() اما توجه به موضوع سفر موجب شكل گيری يكی از آثار معروف آنها شده است. پروژه suitCase Studies از پنجاه چمدان يك شكل تشكيل شده است كه از سقف آويزان گشتهاند. هر چمدان حاوی جاذبههای توريستی هر يك از ايالتهای كشور آمريكاست. اين اثر در سال 1991 ساخته شد. يكی از اين چمدانها اينگونه نقل میكند: كلمه vacation(تعطيلات) از كلمه لاتين vacare به معنای "خالی رها كردن خانه" میآيد، و بر اين نكته تأكيد میكند كه احتمالاً ما نمیتوانيم در خانه به تعطيلات برويم.تصوير ![]() در سال 1999 آنها اثری به نام Master/Slave برای نمايش يك كلكسيون خصوصی روباتهای اسباب بازی ساختند. يك دوجين از روباتهای كوچك ژاپنی در يك صف، مسيری 300فوتی را بر روی يك تسمه متحرك میپيمودند. اين مسير روباتها را در موقعيتهايی بوروكراتيك قرار میداد، آنها را در يك صف نگاه میداشت و به دلخواه آنها را رها میكرد. روباتها در سيستمی استيلايی و نظارتی امنيتی مورد بررسی قرار میگرفتند و تحت كنترل بودند. مخاطبان تصاويری را بر مانيتورهايی كه در نمايشگاه نصب شده بود میديدند و از تماشاچی به بازرس تغيير شكل میدادند.تصوير ![]() يكی از بحث برانگيزترين پروژههای آنان در طول دوره كاريشان Blur Building است. اين پروژه كه در سال 2002 اجرا شد شامل يك غبار مهآلود است كه از آب فيلتر شده درياچه كه تحت فشار از 31000 لوله باريك به بيرون پرتاب میشوند ساخته شده است و دور تا دور يك سازه فولادی را احاطه كردهاست. آنچه ديده میشود يك ابر حجيم سفيد است كه بر روی درياچه شناور است. اليزابت ديلر درباره اين پروژه میگويد: "اين پروژه يك پاويون نمايشگاهی است كه چيزی برای نمايش دادن ندارد، به جز تعلق فرهنگی ما به مناظر". تصوير1 , تصوير2 يك بخش نمايشگاه به نمايش مدلهای معماری و تصاوير پروژه معماری موزه هنر و تكنولوژی در چلسی اختصاص داده شده است. ساخت اين بنا طبق برنامه در سال 2005 آغاز خواهد شد و مجموعهای به مساحت 90000 فوت مربع را در خود جای خواهد داد. فضاهای آموزشی، استوديوها و گالريها توسط يك نوار بتنی منحنی شكلِ فضاساز فرم خواهند گرفت.تصوير در قسمتی از نمايشگاه يك دريل متصل به روبات كه Mural(ديواری) نام نهاده شده، به صورت تصادفی ديوار مقابل خود را سوراخ میكند. اين اتفاق در دوسوی اين ديوار دوجداره رخ میدهد و احتمال دارد كه دو سوراخ ايجاد شده در دوطرف ديوار بر روی هم منطبق شوند كه در اين صورت امكان ديد از يك گالری به گالری ديگر ممكن میشود. دريل عايق صوتی ديوار را سوراخ میكند و صدای يكنواخت آن توجه مخاطبان را به ديوار جلب میكند و ارزش ديوار را از پسزمينهای برای نمايش آثار هنری، بالاتر میبرد.تصوير ![]() در حال حاضر Diller + Scofidio در حال آماده شدن برای ساخت بنای اصلی مؤسسه هنر معاصر در بوستن هستند(تصوير1 ، تصوير2 ، تصوير3). همينطور اخيراً طی يك رقابت پنج ماهه آنها موفق به برنده شدن در مسابقه طراحی دوباره مركز هنرهای نمايشی لينكلن شدهاند. اين نمايشگاه با همكاری Diller + Scofidio و آرون بتسكای، مدير مؤسسه معماری هلند در روتردام و ك. مايكل هيس، معاونت معماری در موزه ويتنی برپا شد. كاتالوگ نمايشگاه شامل تصاوير كاملی از موضوعات به نمايش گذاشته شده است ودر آن يك مصاحبه با ديلر و اسكوفيديو به چاپ رسيده است كه توسط لوری اندرسون انجام شده است. نوشته شده در ساعت 4/28/2003 12:27:00 AM توسط كاميار
|