٭ ظاهراً تعدادی از ISPها، blogspot را فيلتر كرده‌اند و با اين حساب خيلی‌ها امكان خواندن وبلاگها را از دست می‌دهند. اين مشكلی است كه بايد به طور جدی فكری برای آن كرد. تحريم كردن شركتهايی كه سايتها را فيلتر می‌كنند(مثل پارس آنلاين و البرز)، راهكار خوبيست اما به شرطی كه شركتی باقی بماند كه اينترنت سالم ارائه دهد. كم كم بيشتر شركتها دارند به خواسته‌های دولت تن می‌دهند و اگر به همين ترتيب پيش رود، شركتهايی كه اينترنت را فيلتر نمی‌كنند يا مجبور به اينكار می‌شوند يا دربشان تخته می‌شود. آن وقت ما می‌مانيم و دنيای مجازیِ محدود شده‌ای مثل دنيای واقعيمان.

نوشته شده در ساعت 7/12/2003 12:15:00 AM توسط كاميار

٭ در تفكراتم درباره معماری گاه به نقاطی می‌رسم كه حس می‌كنم اطلاعاتم، دركم درباره معماری، درباره خود معماری، كاملاً هيچ است؛ صفر مطلق. هرچند خوشبختانه اين لحظات نادر و زودگذر هستند ولی موقعيتهايی بسيار اضطراب‌آور می‌باشند كه ته دلم خالی می‌شود.
شايد اين چيز عجيبی نباشد و حتی بيش از اين بايد رخ دهد.

نوشته شده در ساعت 7/10/2003 12:34:00 AM توسط كاميار

٭ دوشنبه 16 تيرماه 1382

معماری هوشمندانه

31. چشم در برابر نفوذ صفحات نمايشگر
بدون فضاسازيها، تفسير داده‌های ساختاری مكان‌شناسانه(topological structure data) تقريباً برای انسان غيرممكن است(مارتين دوج و راب كيچين، 2001).

به نقل از ميكرو ويژن:"پوينده‌ها(scanners)ی عمودی و افقی بر روی چشم با حركات سريع منبع نوری بر سرتاسر شبكيه، تصويری را نقاشی می‌كنند". با نشستن در مقابل صفحات نمايشگر ما، نوعی ارتباط شبكيه‌ای از نمايشگر به چشم را بنا می‌نهيم. ميليونها صفحه نمايشگر در گرداگرد جهان ارتباطات "عصب به عصب" مانندی را با ميليونها اطلاعات تبادل شده ذهنها فراهم می‌كند.
فاصله بين صفحه نمايشگر و چشم، حوزه قابليت انعطاف و تعبير است. يك تفاوت آشكار بين ارتباطهای منفعل و دوسويه با صفحه نمايشگرمان اين است كه سيستمهای دوسويه استفاده كامل از اين فاصله را برای نوآوری و خوداثباتی می‌كنند. با فشار دادن محتويات مشابه در ذهن گروه‌های عظيم مردم به صورت ناگهانی و در زمان مشابه، تلويزيون امكان انعطاف زيادی‍ را در تفسير نمی‌دهد. سيستمهای دوسويه اين امكان را به وجود می‌آورند زيرا آنها يك گفتگو بين هر كاربر شخصی و سيستم برپا می‌كنند. بدعت از جزييات محاوره‌های ما با برنامه‌ها و مردم برمی‌خيزد.
كلمه-پردازی(word-processing) مثال ساده‌ای از رابطه دوسويه جزييات‌دار با محتويات بيرونی‌شده ذهن ما بر صفحه نمايشگر است. هر تغيير يك پردازش آفريننده را دربر خواهد داشت. چنين تغييری برای ويرايش صفحه كاری يا طراحی گرافيكی نيز رخ می‌دهد. مسلماً يك نوع محاوره بين قلم و كاغذ و نويسنده در جريان است اما اين ارتباط چندان منعطف نيست، و نه دسترسی به ساير منابع مانند پايگاه داده‌ها يا حتی ابزار پيش و پا افتاده‌ای مانند كلمه شمار، بررسی كننده املا، قالب بندی و امثال اينها را فراهم می‌كند. آنچه شما بر صفحه نمايشگر می‌نويسيد يك نوع "انتشار" محسوب می‌شود با توجه به اين حقيقت كه آنجاست، كاملاً قابل بندی شده، به مانند يك صفحه چاپ شده قابل ارائه و اگر مايل باشيد برای ايميل كردن آماده است. و به محض اينكه به روی اينترنت فرستاده شود نه تنها منتشر شده بلكه در يك لحظه در همه جا موجود است.
ممكن است اين كيفيت متصل كننده اطلاعات مبتنی بر صفحه نمايشگر باشد كه نيت عميق‌تر فن‌آوری نمايشگر به شكل عمومی را آشكار می‌سازد. در حقيقت پردازش اطلاعات تا قبل از پيشرفتهای مربوطه اخير سيستمهای دوسويه به فضای ذهن محدود بود. فضا كاملاً شخصی است. جدای از ملاقاتهای رو در رو، مسلماً صفحات نمايشگر تنها ابزاری هستند كه واقعاً امكان برخورد ذهنها را بدون صحبتی از سيستمها پشتيبانی بايگانی كه مردم را قادر می‌سازد تا نمونه‌های همكاريهايشان را ذخيره و دوباره بازيافت كنند، فراهم می‌سازد.


قبلی


نوشته شده در ساعت 7/07/2003 09:13:00 PM توسط كاميار