٭ دو سال پيش وقتی به يكی از دوستانم(رضا قدسی) در بخش مطالعات تزش كمك می‌كردم، اندك چيزهايی درباره تأثيرات روانی تلويزيون و نظرات انديشمندان درباره آن آموختم. تلويزيون معمولاً مخاطب را در يك حالت انفعال قرار می‌دهد و از آنجا كه ارتباط يك‌سويه است، و همچنين به اين خاطر كه تا حدودی تلويزيون معنای اسباب سرگرمی به خود گرفته، فرد تلاشی برای برخورد منتقدانه با آن نمی‌كند. البته مسئله بسيار پيچيده است و هزاران فاكتور مثل قشر اجتماعی مخاطب تا كيفيت برنامه تلويزيونی در آن مؤثر است، اما در مجموع می‌توان گفت تلويزيون مخاطب خود را به سوی يك نوع حالت نيمه‌ـ‌هوشيار/نيمه‌ـ‌تخدير شده سوق می‌دهد كه آمادگی بيشتری برای پذيرش خوراك‌های روانی را نسبت به حالت عاديش دارد. اين تأثيرگذاری به طور عام رخ می‌دهد و مهم نيست كه برنامه پخش شده اخبار جمهوری اسلامی باشد كه اكثراً ما به مغرضانه بودن خبرهای آن واقفيم يا برنامه‌های شبكه EuroNews كه ظاهر صادقانه‌ای به خود گرفته است. مثال خوبش هم اخبار مربوط به عراق است. به مردم بگوييد كاش آمريكا به جای عراق به ايران حمله می‌كرد تا اين نكته علاوه بر ساده‌لوحيشان بر شما آشكار گردد.


نوشته شده در ساعت 5/27/2004 03:42:00 PM توسط كاميار