فرمها / معناها

٭ Architectural Remix of an Interim Deep Recollection
هميشه در رفتار و عادات آدمی نشانه‌هايی هست آشكاركننده‌ی ميزان دوری يا نزديك شدن وی به يك زندگی شايسته انسان.
حل و فصل مشكلات بی‌پايانِ به ظاهر گونه‌گونِ روزانه ـ همان آفتی كه انسان نه چندان كوته‌بين را نيز به عادت مرگ‌بار شب كردنِ روز مبتلا می‌كند ـ دريچه مغز را به سوی احتمالاتِ ناممكن انگاشته، می‌بندد. اما همواره اندكی حساسيت، ذره‌ای تفكرِ گاه ماسيده بر سطح مغز يا توقفی غالباً جبری كه به چشم شانس لحظه‌ای درست ديدن را می‌دهد، توانسته و می‌تواند امكان بازبينی و تعيين ارزش محدودی از زندگی را ايجاد كند؛ كه غنيمتی است بزرگ.
لحظه‌ای غفلت كافيست كه چشم باز كنی و خود را در هيأت يك پيمانكار يا مسئول دفتر فنی يك ارگان ببينی كه همه زندگی حرفه‌ايش تشكيل شده از ماتريس‌های محدوديت اجرايی و اقيانوسی از جداول مملو از عدد.
مسئله، تعريف شده در دو حوزه مرگ و سعادت نيست، و لذت يك قطعه موسيقی زيبا يا به طور مثال قابی به دقت انتخاب شده از انحناهای ستودنی بدن يك زن می‌تواند بازآغازی باشد برای رهنمون شدن از سطحی به مرتبه‌ای بالاتر؛ شايد.
و يك‌بار ديگر ترجيع‌بند هميشگی: عجب ميدان گسترده‌ايست حوزه معماری.

نوشته شده در ساعت 6/22/2004 11:08:00 PM توسط كاميار