فرمها / معناها

٭ هرچه كه می‌گذرد، روز به روز، شرايط اجتماعی اندكی بهتر می‌شود؛ آنقدر اندك البته كه برای دركش، سال‌ها بايد بگذرد. و اين كندی و حركت لاك‌پشت‌وار است يكی از معضلات اصلی كشور ما.
رفتار و كردار جوانانِ بين 18 تا 22 ساله اين دوره و زمانه، سخت مرا به انديشيدن درباره اوضاع جوانان در سال‌ها و ماه‌های پيش از خرداد 1376 وامی‌دارد.
هرچند ديدن شرايطی بهتر از آنچه كه من و هم‌نسلان من در آن عمر پشتِ سر گذاشته‌ايم، بسيار اندوهبار و افسوس‌آور است اما من از خوشی تازه‌جوانان نيز خشنودم، زيرا آنها همگی ايرانی و فارسی‌زبان هستند.
هميشه تلاش می‌كنم تا برخلاف مسن‌ترها، خصوصيات عمومی و مشترك هم‌نسلان و هم‌سن‌های خودم در پريودهای زمانی مختلف را برتر از خصوصيات جمعی رايج در بين نسل‌های بعدی ندانم. به تخمم كه وقتی پيشينبان من كودك بوده‌اند چگونه رابطه‌ای با والدين خود داشته‌اند ـ اگر قصد بهتر نشان دادن آن رفتارها باشد ـ و نيز به جوانان امروز چه كه چه چيزهايی بر ما فرو رفته است و چه جرها كه خورده‌ايم ـ اگر بازگويی، تلاشی باشد برای محق نشان دادن خود در بيان ادعاها و بهانه آوردن برای بهتر نبودن از آنچه كه امروز هستيم.

هال مركزی (void) دانشكده ما هنگامی كه خالی از سال پايينی‌ها و سال كفی‌هاست، حسی بسيار متفاوت و غريب پيدا می‌كند.

نوشته شده در ساعت 7/27/2004 08:33:00 PM توسط كاميار

"... من به معماری‌ای كه از معماری آغاز می‌شود علاقه‌ای ندارم، بلكه به آن معماری علاقمندم كه از سينما شروع می‌شود. معماری من شكلی از تدوين است. من از توالی سكانس‌ها به روش [ويم] وندرس متنفرم."
ماسيميليانو فوكساس

نوشته شده در ساعت 7/26/2004 11:16:00 PM توسط كاميار