٭ من دو قطعه زير را از ميان قسمت‌هايی كه از ترجمه انگليسی كتاب هاگاكوری در فيلم Ghost Dog خوانده می‌شود، بيشتر دوست دارم:



اين كتاب در دهه 1750 توسط يك سامورايی واقعی در هنگام پيری نوشته شده است. نسخه اصلی اين كتاب بسيار قطورتر از آن چيزی است كه در فيلم می‌بينيم؛ هاگاكوری ژاپنی حدوداً ششصد صفحه است و شامل همه چيز، از ساده‌ترين موضوعات تا پيچيده‌ترين مباحث می‌شود، از مطالب فلسفی گرفته تا اينكه چطور خانه خود را بسازيد و يا چگونه غذا درست كنيد.
فلسفه شرقی(ژاپنی) با نهايت دقت و ظرافت با فرهنگ خيابانی آمريكا و ژانر فيلم‌های گانگستری به گونه‌ای تركيب شده كه گويی كل(نتيجه) جوششی از آنهاست و كنار هم نشينی اين اجزای ظاهراً بی‌ربط به هم، به هيچ وجه ناجور به نظر نمی‌رسد.
در فيلم صحنه‌ای است كه فورست ويتكر(گوست داگ) در حال تمرين بر روی بام ساختمانی است، يعنی همانجا كه زندگی می‌كند. اين صحنه خود به تنهايی آشكاركننده بخش زيادی از تركيب فرهنگی و روح زمانه‌هايی بوده كه در ذهن جيم جارموش وجود داشته اشت. يك سياهپوست نسبتاً درشت اندام پس از عبادتی شرقی(شبيه ژاپنی‌ها) شروع به انجام تمرينات رزمی سامورايی می‌كند. پس‌زمينه اين صحنه نيز مناظری از يك شهر صنعتی با نشانه‌هايی آشنا مانند دكل‌های انتقال برق، پل‌های فلزی، خيابان‌ها و مسيرهای راه‌آهن، دودكش‌های كارخانه و آسمانی خاكستری است و يك موسيقی هيپ هاپ(يا به عبارتی Urban Rap Music) آنرا كامل می‌كند. در قبل از اين صحنه نيز و ضمن تماشای فيلم، ذهن ما با تصوری از يك ماجرا با ژانر گانگستری درگير شده است.


نوشته شده در ساعت 3/22/2005 01:19:00 AM توسط كاميار