٭ يكی از كارهای خوب اين است كه آدم اسكيس‌های كارهايش را نگه دارد و پس از پايان كار با دقت در آنها به روند مسير طراحی پی ببرد و آنرا نقد كند. از آنجاييكه طرح در پايان يا قطع كردن يك مسير در تلاش برای رسيدن به بهترين نتيجه حاصل می‌شود، پس بسيار منطقی است كه آدم درباره اين مسير به انديشه بنشيند.
من طبق يك عادت مزخرف، در پايان كار هميشه اسكيس‌هایم را پاره می‌كردم و به سطل زباله می‌سپردم؛ البته اگر نمی‌سوزاندمشان. ولی بدين طريق نمی‌شود به نقد مسير طراحی پرداخت و اغلب به علت مشغوليت شديد ذهن هنگام طراحی نمی‌شود به كمك حافظه نيز اميد داشت. تصميم جدی دارم تا از اين به بعد برخی از اسكيس‌هایم را نگه دارم و آنهايی را كه نمی‌خواهم نگه دارم حداقل يكبار نگاهی نقادانه بهشان بيندازم.
در پايان كار طراحی مسابقه خانه اقليمی بخشی از اتودهايم را جمع و جور كردم و تعدادی از آنها را در اينجا هم می‌گذارم، بالاخره اينجا كاربردی به عنوان دفترچه يادداشت الكترونيك نيز برای من دارد.




























نوشته شده در ساعت 4/02/2005 01:44:00 AM توسط كاميار

٭ بهترين‌های معماری در سال 2004 از نظر مجله TIME
نوشته شده در ساعت 3/29/2005 03:12:00 AM توسط كاميار

٭ به كره زمين فكر می‌كنم كه چه‌گونه هر روز بيشتر از گذشته با دست‌ساخته‌های بشر پر می‌شود؛ و به موازات آن به ميل وافر معماران به ساخت بناها و شهرهايی مطابق ايده‌آل‌هايشان. تاكنون كه زمين و طبيعتش با سيستمی عجيب، ما و مصنوعاتمان را پذيرفته و زنده مانده است اما با توجه به آمار و ارقامی كه دانشمندان و محققان در مورد شرايط كيفی و آينده محيط زيست منتشر می‌كنند شايد نتوان چندان رفتار انسان با سرمايه‌ی محيطيش را صحيح دانست. شنيده‌ام در بسياری از كشورها ـ و شايد در ايران هم ـ به ازای هر درختی كه قطع می‌كنند سه نهال به جای آن می‌كارند. نمی‌دانم اين سياره تا چه حد تحمل دخل و تصرف‌های انسان را خواهد داشت. كشوری به عظمت و قدرت آمريكا رسماً پيمان كيوتو را نقض می‌كند و ظاهراً تخمش هم نيست.
اكثر معماران و طراحان شهری در آرزوی تجسم ايده‌ها و طرح‌هايشان در مقياس واقعی هستند. در بخشی از كتاب Sustainable Architecture and Urbanism خواندم ما با بنا كردن هر ساختمان، مقداری از سطح زمين را كه می‌توانسته فضای سبز باشد با مصالح و فضاهای مورد نيازمان اشغال می‌كنيم، بنابراين بايد تا حد ممكن بخش‌هايی از بام ساختمان‌ها را به فضای سبز اختصاص دهيم.
اين سئوال در ذهنم می‌چرخد كه در مقابل فرآيند رو به شتاب ساختمان‌سازی آيا بايد يك روند تخريب نيز وجود داشته باشد؟! آيا بدين خاطر بايد ممنون بلاهايی مانند زلزله، سيل و طوفان‌های هولناك و همين‌طور پديده‌ای به نام جنگ و ويرانی‌های متعاقب آن باشيم؟
نوشته شده در ساعت 3/27/2005 04:24:00 AM توسط كاميار